Saat umutsuzluðu gözyaþý geçe Bir kýrýk aynada gördüm kendimi Öylesine karanlýk ki gece Yýldýzlarý söküp alacaðým neredeyse… Hep yýldýz olmaya çalýþtýðým. Uðruna katilim olduðum gecelerce.
Eski bir þarkýsýn sen, Notalarý çoktan kaybolmuþ ve unutulmuþ Yýldýzlarý anlatýyorsun Her notana beni yýldýz diye saklýyorsun Yalnýzlýðýmsýn sen Her yaðmurda buharlaþan nefesim… Ve o kadar yakýn, Özlettiði týlsým yaðmurlarýn Ve o kadar uzak, Öyle olmaktan mutlu olduðu gibi yýldýzlarýn…
Bir baþka olur yalnýzlýðýn bakýþý Bilirim… Kasýp kavurur kalabalýk bir þehrin ýþýðý Ve hiçbir sokak kavuþmaz birbirine… Öyle yakýndýrlar ki aslýnda Bir de öylesine uzak Yýldýzlar gibi… Ben sensiz yapamýyorum… Üzgünüm! Yýldýzlar yalnýz yaþar, biliyorum; Ama ben yýldýz deðilim…
(bir önceki þiirimin piþmiþidir...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslıhan kaldı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.