dahasý bundan fazla,
kayýn aðaçlarý gibi, belki çok gölge,
metrelerce yüksek gece, bilmedim kim bu karanlýk!
anlamadýðým seslerde davet,
soðukcul vaziyetler,
ummasýz telaþým, yorgun bulutlarda hüzün seyrederken..
kýþ dallarýnýn altý yolum, haykýrmayýþým bu gidiþ,
göz deðiþlerinde son bakýþ,
utangaç, kirli masum hala yüzüm..
dürtülerimin çýkmazýndayým henüz,
uyumaktan çok üþümemeliyim,
beni sormadan ellerim, hadi bu saatte gel ölüm,
gýrtlaðýmda nefes düðümlenirken..
nasýlsýn sofu, ya sen kardelen,
bende bekledim çok vakit,
gelmedi þubat,
mevsim kýrýþmadan toprakta, gelmeyecek
gelmemekmiþ masalý,
buðdayýn yeþil kokusu saçlarý,
saçlarý sarý avuçlarýnda kader..
neden aðlýyorsun nisan?
gözlerim mi kuru? kipriklerim mi yalvar yakar?
hiç unutulur mu yalnýzlýðý rüzgarýn!
kum tavþaný, hasreti yudumluyorken...
AÞKA ECEL FIRSATI
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.