Düþün ki bir gün yoksun, yerinde yeller esiyor
Ve yüreðine sahip þehirler çöküyor üstüne
Her köþe kefen giymiþ, elinde meþaleler
Bakýyorsun uzaktan derin nefesler üstüne
En cazip akýntýda, en soðuk rüzgarlar esiyor
Gözlerimde geçer karabulutlarýn hayali
Fýrtýnadan geri kalan damlalarla bezenmiþ
Bozuk yol satýhlarýnda ilerlerken hülyalarým
Muþtu býraktým aylak aylak düzmecelere
Gök kubbeye niyazda bembeyaz þehirler
Kara tablolardan eþkalsiz resimler düþüyor Nani !
Yar biçare diyarlar geçer görüntüsü olmayan
Dipsiz kuyular var ýþýðýna dokunduðum
Aðýtlarý duyulmayan serçeler bilirim Yusuf misali
Þafaðý sökmeyecek bildiðim
Ýzbe duvar diplerinde toz pembe rüyalarla
Þarkýlarý yok; kavruk yürek sýzýlarýndan baþka
Çöker üstüne þehirlerin günahsýz yaný Nani !
Bu gün saraylarým kapalý gözlerimde
Her bir köþe baþýnda zebaniler
Þehrim üþüyor, ben karanlýklarda gözlüyorum
Sessiz sedasýzým, uyanmasýn güvercinler
Kefen giymiþ þehirler düþüyor günüme Nani !
09-03-2011
Hayrettin ÞAHÝN