Karanlık Kalmış Yaşamın Güneşli Günlere Olan Umudu

KanKardeþim’e

zamansýzlýðýn ardýna saklanmýþ,suskunluðun
çaresiz umutsuzluklarýnda büyürken seninle
ýssýzlýðý yurt edinmiþ zambaklar gibi þimdi
ellerinden doðan yýldýzlarda saklý sözlerim
sana ki, sen çaresizliðimin son umudu...


acýsýna yollar katan aþýðýn gözlerindeki
özlemlerinden kaçýp geri gelme korkusu
diretkenliðinde hangi pervasýzlýðý saklarken
vardýk biz seninle, acýmýzý kül edip savurarak
göklerden üzerimize yaðan haziran yaðmurlarýna


þimdi içini ýþýtýp, karartmadan umudu
gelmelerin sevincine varan sevgilinin
yüreðinden hayata akan mutluðunu anlamak
dostluðunla, imrenilecek sadakatliðinle,
daðlardan geçip, güneþe varan sana
gececil saatlerden daha zor deðil ki...


gözlerinin rengine varan gökyüzü bile þimdi
yaðmursuz kalmýþ bulutlarý barýndýrýrken,
aðlamaklý olunca sesindeki ölümü bir ben bilirim...


çünkü dostluðunu anlayýp,
umuduma katýk ederken,
bilirim sen ey dost
hep benimlesin
çünkü benimlesin...


Umut ve Yaþam
Sosyal Medyada Paylaşın: