Borçluyum

Þu yalan dünyaya oldum aþikar,
Ne deyim ki kaderimin gözü kör,
Þükrettim, etmedim isyanlý küfür,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Bana taþ atana gülleri saçtým,
Her zaman zalimin þerrinden kaçtým,
Çok þükür hak verdi, ben yedim, içtim,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Aðýz verdi, kulak verdi, dil verdi,
Dünyada cenneti önüme serdi,
Burnumsa hoþ koku gülleri derdi,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Ne güzel dünyayý gören gözlerim,
Garip kulum ben Tanrý’yý özlerim,
Hak verir, Hak alýr, Hakk’a sözlerim,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Güç yetmez. ödenmez Tanrý emeði,
Türlü nimetlerle yenen yemeði,
Sözüm asilere sokma çomaðý,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Bilmeyene eðri, bilene doðru,
Babadan, anadan hasýldýr yavru,
Ömür biter, zaman bitmeyen devri,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Þaka maka geldi, geçti bu ömür,
Þükür ölüm de olsa Hak’tandýr emir,
Veysel der;Güneþ, Ay gözleri mühür,
Ne mutluki yaradana borçluyum.
Sosyal Medyada Paylaşın: