Beklemek

Kim sever sessizliði,
Kimsesizliði kim sever,
Bir bardak çay karþýlýklý içilmezse eðer,
Kim sever demi, kim sever demsizliði?

Hep boynu bükük durdu
Ýçi bir türlü dolmayan, balkondaki terlikler…
Ýnanmazsýn, kapýnýn tokmaðý, zilin düðmesi bile
Gece gündüz üþenmez, dokunacak bir el bekler…

Gölgeler gölgelerin ardýna gizlenir
Gün ýþýðýndan mahrum, sislidir sokaklar
Ayak seslerini örter her an
Beklemekten yorgun, üzgün düþen yapraklar.

Yastýk tek, yorgan tek, tabak, kaþýk, çatal tek
Hep ayný dudakta yalnýzlýk türküleri söylenir,
Hüznüm beni aþar,
Evin her köþesi bana bakar, hüzünlenir…

Giden oldu da, gelen yok,
Beklenen neden gelmez…
Ellerimin hiç biri bir türlü,
Bir türlü baþka bir ele deðmez, deðemez…

Boþluk her odaya yerleþmiþ,
Kendi kendine konuþur, duyamam,
Öyle alýþtým ki, kurtar Ya Rabb
Yanýmda bir nefes olmazsa, ben, ben uyuyamam
Uyuyamam.

Turgut Uzdu


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: