SENSİZLİK ÇEKİLESİ DEĞİL..!

SENSÝZLÝK ÇEKÝLESÝ DEÐÝL..!



Nedir zor olan..?

diye sordum kendime

kelepçeli bir uçuruma düþtü gözlerim

dokunma...dokunma sensizliðime..

yoksun....

kendime kaçýyorum acý acý gülüþlerimde

lâbirentlerimde tüketiyorum nefeslerimi

yalnýzlýk, odamda dolaþýyor

terkedilmiþ bir kasaba gibiyim;

hayaleti de,sessizliði de ben,olan...



býrakýyorum kendimi bir külçe gibi koltuða

radyoda, Ýbrahim Sadri

-“bir yýldýz düþer omuzlarýna ,ýslýk çalar ýslanýr þarkýlarýmý söyler gece..”

Kopuyorum ýslak,hüzünlü gözlerimle

ve ben

sevgini koyuyorum kadehime

þerefine yudum yudum içiyorum

yokluðun, özlemin mezem oluyor

beynim, bir ayrýlýk filminin senaristi gibi

yazýp çiziyor durmadan

þiirin ritmiyle

kirpiklerimde katýlýyor onlara

yaðmurdan ýslanmýþ elbiselerini giyerek dans ediyorlar sanki

dudaklarým,kýrýk bir tebessüm ve birkaç figürle iþtirak ediyor gözlerime titreyerek

yüreðim ise,

kýzýlcýk þerbetini içiyor biteviye

nefesim mi

karanlýkta görünmeyen bir el daraðacýna çekiyor onu sanki...

gel…

gel..! artýk neredeysen..

seni ...

seni bir bahar gibi sevmek isterdim ..

ille de gözlerini

anlasana,kimsesizim

senden baþka yâr, bilmem

dile,

yaprak gibi döküleyim ellerine

göz göz bakayým yollarýna

ama,ille de gel..!
sensizlik çekilesi deðil..!SENSÝZLÝK ÇEKÝLESÝ DEÐÝL..!



Sosyal Medyada Paylaşın: