Acılarımın Boyu

Acýlarýmýn Boyu

yalnýzlýðýmla sarýlýrdým ikindilerine
portakal çiçekleri yeni yeni açardý
gölgeler yorgunlaþýnca mavileþirdi ayrýlýk
susardým
düþlerimdeki konuþurdu bulutlarýn seyriyle
o sen miydin yabancýlýðým mýydý yalnýzlýðýma bile...




köþe kapmaca oynardý heyecaný umutlarýmýn
bir bardak suyu kendim gibi içmek için
okþardým aðaçlarýn caddelere þefkatini
sabah ayazýnda bakýþlarý arkadaþ iki serçe
anýmsatýnca dolmuþ camlarýnýn buðusunda gözlerini
aðlamazdým belki ama öperdim sýcaklýðýnýn anýsýný...





ben yaþlandýkça uzardý acýlarýmýn boyu
anýlarýmýn yoðunluðuna eþ bir bulmaca gibi
çözülmeyi bekleyen gizli bir zamanken ölmek...



sakardý yüreðimin atýþlarý yeniktim sana yaklaþmaya
can simidim olurdu konuþmalarýmý soðuk soðuk kesiþlerinde
can evinden kaçmaya alýþýk bir çocuk olmalarýmýn toplamý
seni sevmek...en büyük küskünlüðümdü sabahýn hevesle geliþine
bir bilinmezliðe geliþine...ben hariç bütün bilinmezliðe...




saatleri öldürdüm
zaman katiliyim yerli yerindeyken bütün yaralanmalar
cinayetlerimin üstünü örtmeden aniden sesinleþince sabredememek
kahkahalarý duyulmaz olurdu akýp gidenin
takvim yapraklarý boþ
durupdururken diye bir þey kalmayýnca
bir ayrýlýk bükerdi sonsuzdan ötenin boynunu
seveceksin beni...çaresiz...



ve sen sen olmaktan çýkýnca
aslýnda o zaman sen olurdun
bense hep sende bendim sensiz
ben ben olmayý sensiz öðrendim sende
sen sen olmayý bende benimle
çare...sis...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: