düş ve gerçek..

beyaz düþler kurduk
bembeyaz.
sandýk ki
bir baþka
iklim var
içimizden baþka
bir baþka
þehir
bir baþka
dünya..

panayýr yerinde
kasnak atar gibi
üç kuruþa
kara halkalarla sardýk
yüreðimizi..

önce
vazgeçmeyi öðrendik..
ve
küçüldü
halka
kaldýk
bir baþýmýza..

kara
örtüler ördük..
aklýmýza
gerçeklerle
sardýk sarmaladýk
böldük
bölüþtük..

aklýmýzý
kefenleyip
yatýrdýk
beyaz düþlerle süslediðimiz
tabutumuza..
akýl ölüye gerekti
hortlayýp
kalabalýk etmezdi
yöremizde...

gözlerimizi
baðladýk
yüreðimizle..
kördük
kördüðüm olduk..

bir kür gibi
sarýnca
dikenler dört bir yanýmýzý
hem
sevdik
sevindik..
ucuna iliþmedik diye
harýn..
sýçrayýnca kývýlcým
deðince tene
ateþ
lanetler okuduk
dikenlerimize...

yine de sormadýk
aklýmýzý
niye gömdük
kara bir çukura

düþ
ve
gerçek...

kara dalda
yanmýþ
bir kara çiçek..
anladýk mý
yazýk
anlamadýk..

29/03/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: