çok şey

bir kýþ günü idi


seni
kýzýlýný bilmem hangi cehennemden aþýrmýþ dudaklarýný
dudaklarýmdaki cennet taklidiyle evcilleþtirmek
baþýmý karanlýk göðsüne dayayýp
çaresizliðime aðlamak
ve belki de ayaklarýna kapanmak için
bekledim bir rahme düþüp
hayatý ümit etmeyi beklercesine
bekledim bir saat on dakika
penceresiz,zift kokan odamda

geldin
çok þey yaþayacakmýþçasýna geliyorlar
hiçbir þey yaþamamýþçasýna gidiyorlar
dedim

ölü akrep yiyip zehirlenmiþ
nefsi pis bir kedinin
akrebin artýklarýna bakýp
ölüm anýný hissetmeye çalýþtýðý gibi
anlamaya çalýþtýn bu iki cümlenin kehanetini
anladýn anlamak istemediklerini

doðruydu
çok þey yaþayacakmýþçasýna geldiðin
hiçbir þey yaþamamýþçasýna gideceðin
doðruydu anlamak istemediðin
gönlüm
enayi bir sýðýnaktý
sen ise o sýðýnakta ateþ yakýp ýsýnan
diþi bir militandýn

sen
soðuk çatýþmalarýnýn
ve soðuk ayrýlýklarýnýn içinden sýyrýlýp ýsýnmak için
belki de daha nice sýðýnaklar keþfedecektin

gönlüm
yani yaktýðýn ateþle kapkara býraktýðýn
sýcak sýðýnak
kendi külleriyle hellalleþip
belki daha kaç militana yurt olacaktý

evet anladýn
sonra kendi sehpasýný kendi ayaklarýyla deviren
idamlýklar gibi
devirdin gözlerinin çýnarlarýný
hýçkýrdýn aþka olan direniþini
ve yýllarca aciz bir temel üzerine tuttuðun
gurur binanýn tüm katlarýný
devirdin üstüme

bana sarýldýn

bense o enkazýnýn altýndan çýkmayacaðýmý
enkazýnýn býraktýðý eziklerden sýyrýlamayacaðýmý
bile bile..

bir sarýldýn býrakmadýn beni

kulaðýma ’olamaz’ diye fýsýldadýn
ve daha ben seni öpmeden
yapýþtýrdýn dudaklarýný boynuma
sonra dudaklarýma
tenimin acýlarýný tada tada..

ben deðil
sen dayadýn baþýný göðsüme
sen dinledin kalbimin
yýllanmýþ yalnýzlýðýnýn sesini
sen öptün
sen tatýn
sen dinledin
sonrada artýklarýna baka baka gittin..

cehenneme yeni girmiþ bir günahkara
cennetin kapýsýný aralarmýþçasýna
aralýk býraktýðýn kapýdan
sokaða koþtum
uzaklara
yolun sonuna baktým
yoktun
yok olmuþtun
belki de koþarak ayrýlmýþtýn

ama sen
ama o elindeki bavulla
bedenindeki yýkýntýlarla koþamazdýn
neredeydin bir tanem
neredeydin militaným
kadýným neredeydin...

..tamam

iþte
yolun sonunda deðil
daha yolun baþýndaydýn

beni mevsimlerden beri görmemiþ gibi
o çýldýran yaðmurun altýnda durmaktaydýn
belki de daha o an özlemiþtin beni
belki de sen o kapýyý açar açmaz
yüzlerce mevsim gelip geçmiþti aramýzdan

bana bakmaktaydýn...

sonunda
elbiselerin ve hüzünlerinle dolu bavulunu
yere býrakýp
yaðmur dalgalarýyla bana koþtun

sýmsýcak
sarýldýn

bu kez ben öptüm
ben tattým
ben dinledim

öptüm de gittin
tatýmda gittin
dinledim de gitin sevgilim,
ardýndan yeni baþlangýçlarýn
yenik sonlarý için
kýrýk aþkýnýn tohumcuklarýný dikip gönlüme
öylece gittin
gittin sevgilim

gönlümüzdeki boþluklarý birbirimize adayýp
gecenin güzelliðine þiirler mýrýldanmadan
sahillerinde arzularýmýzýn gemilerini yüzdürdüðümüz
salylarý kumlarýmýza vuran kýzýl denizlerimizde
bir kez olsun yüzmeden
benliðimizi bizden alan derinliklerimizi
birbirimizin ellerine vermeden
gittin sevgilim

içimdeki arsýz çocuðun ayaklarýný kýrmadan gittin
tomurcuklarý býrakýp da gittin
ayaklarýný kýrmadan gittin
gittin sevgilim..


lokman kurucu
(ölünüz lütfen kitabýndan)





Sosyal Medyada Paylaşın: