ANSIZIN

’yarým kalmýþ bir ömre, henüz onsekizindeyken kaybettiðimiz aðabeyimin anýsýna’

Sen seksenbiri yarým býraktýn

Küçüktüm
Altý yaþýndaydým henüz
Sýmsýcak gülücükler hatýrlýyorum düþlerimden
Suretini ise resimlerinden

Ankara’daydýk
Ýlk topacýmý seninle çevirmiþtim
Hastahane bahçesinde þen çocuklardýk
Yemyeþildi
ve sanki bir piknik alanýndaydýk

Sen seksenbiri yarým býraktýn

Büyük adam olacaksýn diyordun
Sesini hatýrlamýyorum ama
Eminim
Gülüþün kadar sýcaktýn

Sonra sessizlik oldu birden
Bir yýldýz kaydý göðümden
Yapraklarý döküldü aðaçlarýmýn
Kalabalýktan biri
’öldü’ dedi ansýzýn

Sen seksenbiri yarým býraktýn
Beni anlamýný bilmediðim
Acýlarla tanýþtýrdýn.

Býrakýp gitmiþtin çocukluðumun kalanýný
Bense senin öðrettiðin gibi
Topaç çevirmede ustaydým.

Artýk ebediyyen Ankara’daydýn
Ve birlikteydi seninle
Yüreðinin yarýsýný gömen
Otuzaltýsýnda bir anne.
Yükümüz aðýrdý
Sende bulamadýklarýný
Bizde arayacaktý.

Yýllar geçti aradan
Yine yemyeþil bir alan
Sakinlerini aðýrlýyor
Karþýyaka mezarlýðýnda
Sessizce uyuyan

Ýliþtirilmiþti resmin
Mermer mezar taþýna
Yakýþmýyordu iþte
Onsekizinde bir fidanýn bedeni
Bu sessiz beyazlýða

Sen seksenbiri yarým býraktýn
Keþke hep bizimle kalsaydýn...

Murat ORHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: