Park

Park

Bir afili yalnýzlýk kapladý yüreðimi,
Þu betondan enkazlar katletti çimlerimi.

Nerde kaldý mavi deniz, o yemyeþil ormanlar.
Tek parça yapmýþlar, boyun bükmez o dallar.

Ýlk bakýþta hoþ gelir ince kesilmiþ yaprak.
Ýstemeden girersin seni sýnýrlar o park.

Hani benim çimenim, üstünde yattýðým ot?
Tel örgüyle çevrilmiþ sadece göze maskot.

Gel ormana gidelim bize ayý desinler.
Ayý seyretmeyenler bari de izlesinler.

Güzel ülkem süslensin bir gelin gibi ama,
Hayatýmý kuþatsýn güzellik baþtan baþa.

Yapraðýnda sarmaþýk dolaþsýn bir ucundan.
Güller ahenkle açsýn koku saçsýn an be an.

Sakýn yanlýþ anlama, güzelliktir yoldaþým.
Yeþil bir yaprak görsem, bana gülüyor kaným.





Sosyal Medyada Paylaşın: