Açýk pencereden süzülen ay ýþýðýnda,
Sabahlara gebe gece yarýlarý,
Saçlarýnda, ten kokunda sevdam,
Sen uyurken doyasýya seyrederdim.
Ne narin, þirin, sevilesiydin sen,
Koklarken saçýný kýyamazdým,
Sabahlar olurdu, doyamazdým,
Sen uyurken doyasýya seyrederdim,
Tarihi geçmiþi hatýrlatan o söz var ya,
" Ve Tanrý kadýný yarattý."
Onu alma, önce beni al tanrým,
Ölüm ona yakýþmaz ki.
Þimdi özlüyorumya seni,
Þimdi aðlýyorumya gizli,
Gidiþine deðil yüreðimdeki ninni,
Hala uyuyan o hayaline.
Sen, sen uyuyorsun, ben doyamýyorum.
Özcan SOYLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.