görmedim, böyle yalnýzlýk ben, ben olalý... aðzýma kadar gelmiþ midem ve çatlayan aðrýlý baþýmla yattýðým yerden bakarken kurumuþ ve kireçli beyaz duvarlara... görmedim ben böyle yalnýzlýk tam geçti derken; yolunmuþ kabuklarýyla kanayan dünyevi bir sýkýntý tadýyla tüm akþam sefalarýnda kadehimi bulandýran bir yara... gördün’’mü sen böyle bir yalnýzlýk okumaktan,yazmaktan ve’’de yaþamaktan geçip yalnýz bir gece kýlýðýyla tüm erken gidilmiþ, ama hep geç kalýnmýþ buluþmalardan arta kalan yalnýz bir adam ve büyüyen bir yara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat yanıkdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.