Ey EbuGül’üm ...
Niye mahzun bakarsýn, söyle yaralý ceylân
Kadir kýymet bilmezi ettiðinden mi mihmân?
Bilmez misin, vefâsýz, vefâsýz fâni dünya
Bel baðlamak kullara, candan alýr kaç bin can!
Korkma korkularýndan, sök at kalbden putlarý
Leke, kir çöpte kalsýn; sana kalansa dermân...
Elinde nûrdan kadeh, yudumla kadeh-i âþk
Doyur gönlü tevhidle, âþkýndan gelsin fermân.
Dünyalýk arzu murad; dünyada kalýr zirâ
Bekleyen mel’un hâin, yolun sonunda þeytân!
Çek "euzu besmele", çekip ol sýrra bürün
Hasretle beklenen sýr âþikâr olur inan...
Mahzunluðun gariplik; gariplik ki hâk nimet
Ýdrâk ettiðin vakit; hakikât nûruna ban!
Kaldýr, eðme baþýný, kederlenmek boþuna
Hikmetler gizli öz’de, Öz’e varmak için yan!
Yan kardeþim âþk’la yan; sana duâm Hû olsun
Âþkla selâmlaþalým, sevgide dursun zaman...
Beyazî’yim EBUGÜL; her kader farklý lâkin,
Doðunca kulaklara okunan ayný EZAN! ...
15.10 / 05.01.2010
Beyazî, siyahtakibeyaz