Çocukluðum çamurdan Oyuncaklarla, Gençliðim Deli taylar ardýnda koþmakla Geçti... Gül ömrümü yedin Kimsesiz býrakarak Topla beni hayat Ýlk doðduðum günden beri
Güzel geliyor “Bak” dedin Bakarken yandým Ayrýl, kurtul dedin Ayrýlýrken de yandým! Bir yerde yanlýþ yaptým Anladým da yok oldum sanki Topla beni hayat Tutuþmadýðým ilk halime…
Gez, eðlen dedin Öðreneyim diye Gördükçe içim kanadý Yaralý yüzleri görünce “Savaþma, sev” dedin Sevdikçe vuruldum Bir de talan oldum Ah, bu yüreðimden… Topla beni hayat; Önceki karanlýðýma götür.
Kardeþ masallarý anlatýn “Bir varmýþ, bir yokmuþ” Ýnsanlarý taný dedin Tanýdýkça utandým Tokluktan birbirlerini paralayaný Görünce… Çok yoruldum, Topla beni hayat Doðduðum ilk günden beri
“Bak gör, eþeðe binmeyi bilmeyenlere” Gördüm… Taksiye binmiþ füze sanýyor Gökte uçak durmuþ, yolcu indiriyor! Bu teknoloji beni çýldýrtýyor Topla beni hayat ve götür, Taþ devrili köyüme…
“Beni köyümün yaðmurlarýndan yýkasýnlar”
2011@H.R
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.