Kalp Tutuklu

Ölüyorum sevgilim
usul usul sessizce,
sensizligin kahrýný sessizce,
çekiyorum içimi çeke çeke...

Oysa söylenecek ne çok söz vardý, yaþanacakta...

Bu beden senle nefes alýyordu,
biliyordu da aptal yüregim,
alýn yazýsý yazýlmýstý bir kere
temizlenemeyecek kadar karaydý
be sevgilim.

Sensizlikle kesildi nefes,
en temiziydi halbuki,
öyle olmasada öyleydi iþte be
umuttu iþte
yazýk ki
kötülüklerde boguldu ümitlerim yine.

Zamansýzdý da,
görünenin arkasýnda ki gerçekler
acýydý
hemde cok acý.

Tek gerçegin sen olduguna da
inanmýþtým oysaki.
Ýlk elvedanýn son veda olacagýný bilseydim
yok ederde giderdim varlýðýmý.

Zehirli sarmasýk ta degildim ki,
beyaz gülündüm.
Güllerde dikenli sevdiðim
ama
ama bilseydim zehir saçacagýný benliðimin,
o zehirle can vermezmiydim kollarýnda sevdiðim...

Terkeyle artýk nolur beni yüreðim,
taþýyamaz artýk beden bu zulmü.
gözler mühürlü,
kalp tutuklu...
Sosyal Medyada Paylaşın: