Yorgunsun Kanadý kýrýk kuþu andýrýr ruh halin Limana çekilmiþ gemi gibi Korsan bakýþlarýnda gizledin sarsýntýlarý. Yarým ekmeðin Kuru soðanýn Hasreti var Tadý yok artýk bu þehrin. Gömük kokuyor Ýnsan doðru bildiðinide unutuyor Sürgün yaþamak kaderin Lðým kokusu sarmýþken, Alnýndan yok olmuþ alýn-terin emeðin. Ruhumuz bedenimize cellat Biz bu muyuz Heyhat... Sanki tadýlmamýþ zindanlarda zincire vurulur zaman Yitik duygularýn gemilerine aranýr kýlavuz kavruk saatlerin içinde sýzlanýr keman. Umut daraðacýnda akreple vurulur Ölür Ölür usta silinir umut,kalmaz tat Merdanelerin arasýnda parcalanýr sevgin Ne akýl var ne ferasat Dürüslük kaç koloni ötesinde Mutluluk arsýz þeytana bezenmiþ Yaþýyoruz dünyada usta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.