SÖYLEYİN O LEYLA'YA
Ben yüce dað baþýnda terk edilmiþ bir hane,
Sevdalý dergâhýný bekleyen tek divane.
Darýlmýþ duygularla terk-i diyar eyledim,
Olmayan bir âlemi kendime var eyledim.
Hüznümün yaðmuruyla ýslanan bir ummaným,
Dalgalardan semaya buðulanýr dumaným.
Karanlýðýn gözünden güneþe düþüyorum,
Ýbrahim’in ateþi içinde üþüyorum.
Elbet anlar sevdayý Leyla denen mihrimah,
Kölesine hizmete gelecek þuh padiþah.
Bilinmez bir ülkenin fethine soyunmuþum,
Feleðin sahnesinde hazin bir oyunmuþum.
‘’Bende Mecnun’dan füzun âþýklýk istidadý’’
Bin kat daha fazlaydý, bir Leyla anlamadý.
Dertlerimi sevmiþim, kimse derman olmasýn,
Söyleyin o Leyla’ya hayalime gelmesin.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.