gün çamaþýrlarýný sermeden kucakla yalnýzlýðýmý
kaldýrýmlarýn çamur sinmiþ taþlarýna kondur isimlerimizi
kalemin en kalýn yazýsýyla
bilmelisin!
çocukluðumuzun karanlýk sokaklarýna diz gazoz kapaklarýný
lastik iplerini tak demir borulara
atlasýn yorulmadan duygularýmýz
bir oradan bir oraya
bilmelisin!
tahterevalliden düþdüðümüz yaralarýmýzýn acýlarýný
oynadýðýmýz oyunlarýn yorulmayan adýmlarýný
annemizin çilek reçelli ekmeklerini
özledim burnumda tüter kokusu
bilmelisin!
okul sýralarýna karaladýðýmýz yarýnlarýmýzý
bitmeyen tükenmeyen enerjimizi
bitiþini gördüðüm yýllarda baþlar üþüyen ellerimizin sýcaklýðý
içimde hissediyorum
bilmelisin!
keþkelerimiz büyüme isteðimizin önüne geçemeyiþini
çabuk düþünme yeteneðimizin oyun oluþuna
þehrin altýný üstüne getiriþimizin mutluluðuna
tutsak annemizin sesine odaklanan yorgunluðumuzu
bilmelisin!
artýk büyüdü ayaklarýmýz
ve çocukluðumuz bir daha geri gelemeyecek
bir ertesi olmayacak yaþadýklarýmýzýn ne yazýk ki
bilmelisin!
sindirmelisin.
n.altýn 28/03/2011 bitti kirlerinden ayrýldý dünlerimiz üzülme yüreðim...