Beden yorgun, ruh ondan da derbeder; Son sancýlarýný çekmekte gönül. Sevda kadar ömre zûl mü her keder? Ha dikenli gülsün, ha yanýk bülbül.
Bir zamanlar sevda üstünde kuþtun; Yarin gözlerinden, gönlüne uçtun; Piþmanlýklar denizinde umuttun; Þimdi dinmez oldu bu med-cezirler.
Varlýðýn ne dedi, yokluðun ne der? Bugün gitsen, gönlü ne gün farkeder? Yokluðunla yüze vurulan kader, Lâl kalpten perdeyi ne vakit çeker?
Bedene söz geçer, ruhum dinlemez. Bin bahane bulur, yine terketmez. ’Ayrýl tenden’ desem tereddüt etmez; Bu yüke gönüllü hamallýk eder..
Sosyal Medyada Paylaşın:
bbetül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.