BİR FIRÇA ELEM..BİR KUTU ÖLÜM..

Üþüyen yaðmur damlalarýydý cama vuran
Niye bakýþlarýn þaþkýn anne
Nefessizlikten deðil cama koþuþum, korkma
Varsýn bir evsize daha mesken olsun ellerim
Sonra nasýlsa kayýp gidecekler parmaklarýmýn arasýndan
Ýzin ver
Tek yudumluk vuslat bizimkisi...

Vakit geldi anne, ellerini ver
Dinmeden yaðmura karýþmalýyým
Gündüze yaðmalý,
Geceye boðmalýyým
Bir fýrça elem, bir kutu ölüm
Yedi rengi gamla donatmalýyým
Ki altýndan her geçen yasa bürünsün
Bitmeyen ümidi, baþýmda zulmü
Kara gece, kara taþa býrakmalýyým
Her damlayla katre katre çözülsün....

Her vaadim gibi, bunu da unut
Ben gidemem anne ..
Gözlerim bulut,
Yüzüm yaðmur yaðmur
Üfledikçe gözlerime daha bir üþüyorum
Gidemem anne , gözyaþlarýmý yersiz býrakamam
Onlar yerli-yersiz býraksalar da gözlerimi
Ben yapamam


Bu vefayla mezara girer de bu beden
Topraðýmý yüzüstü býrakamam...
Sosyal Medyada Paylaşın: