Yandý kavruldu sinem bin parça oldu kalbim
Kalmadý hiç takatim hicranla doldu kalbim
Yaðdý koyu karanlýk sonlandý umutlarým
Çýðlýðým göðü sardý kanlandý bulutlarým
Sinem hüzünle kaplý kimsesiz üþüyorum
Her gece hayalinden meçhule düþüyorum
Ne yol belli ne yönüm ne dün belli ne günüm
Bu kasvetli dünyaya geçmiþimden sürgünüm
Kedere doydum Rabbim yaðsa gönlüme yaðmur
Hicranýmla büyüyor beynimdeki habis ur
Ýç çekerken yüreðim nusretini sal erken
Gönül gam seferinde acýlarla solarken
Nefes alayým desem fýrsat vermiyor çilem
Varsýn bu deli diye ansýn beni elalem
Sensin elbet umudum yalnýz Sen’de duruldum
N’olur kurtar Allah’ým artýk benden yoruldum
Rabbim alma canýmý benden razý olmadan
Aþkýn kuþatsýn beni masivayla dolmadan
Yalnýz Sen sevsen yeter baþka bir þey beklemem
Kendime gücüm yetse baþka sevgi yüklemem
Murat CANBOLAT