Kýrýldým taa yürekten.
Birazcýk da öfke yok deðildi hani.
Dostum demiþtim.
Kollarýmý ardýna kadar açarak.
Ýncir çekirdeði misaliyle,
Kapandý kollarým baðrýmda.
“Tanýmýyor mu beni?”dedim.
Hiç tanýmamýþ gerçekten.
Ya da tam tersi.
Bir hiç yüzünden hayret.
On yýllýk dostluk,
Uçup gitti heyhat.
Bilgin ÞENGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.