icimde resim resim eskilere giden, Limanin birinde, Yorgun bir tekne gibi, Yalniz,vakur, Eskimis acilardan, Yagmur icmis Firtinalardan, Ve cogu zaman, Bir yanginin ardindan, Bakarda düser ya insan, Caresiezdir ya zamanin icinde Elleri, Simsiyahtir Kader, O noktanin basucunda, Sokak Lambalari, Ardi ardinca söner, Ve insan, insan kirilir tüm Yasamina, Kendi gercegine döner...
Parmaklarinla dokundugun zaman, ve Sen, Kisa bir dilimidir, Nefes almanin, Kosup senin, Mermer Duvarlarina carparcasina, Bir Hayal serpistirir üzerine senin, Ellerim, Hicbir ölüm bile degilken sen, Titreyip,düserken, Keskin Bicaklar Kalbimi bölerken, Ve yine Sen! Uzanir bir Cocugun yüzünü öpersin, Herhangi bir Yasamin, Hüzünlü Gözleriyken, Ates tutmus Ellerinle, ürkerken, Uzaklarda bir isik söner, Ve kirilir tüm Yasama, Kendi gercegime dönerim ben...
Ersoy Cav 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersoycav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.