Özlemek, çýldýrmak anýdýr bazen. Biraz daha uzanýyor sana doðru yollar, aklýmýn her depreminin ardýndan.
Özlemek, Ne varsa Sen dýþýnda düþüncemde, hepsi birer birer felç oluyor demek.
Hani kavuþmalar vardýr ya, sevinçten dolan gözler, bilindik öpüþler, özlediðim sýmsýcak. Ve bilirim ,yaðmur inmiþtir o yüreklere. Bir elim sol yanýmý bastýrarak ateþler büyür içimde.
"Hiç bir güne"yanmak, ufuksuz umutlar yaratmak. Özlemek öyle bir þey ki, ne ölebilmek,ne hayatta kalmak. Kalp yaþam diye atarken, nefesim sensizligi red etmek.
Özlemek, hayatýn ortasýndan, kýyýlara imrenmek. Ortasýndayken daha uzaklarý düþlemek Kýyýsýnda iken, ait olmamayý hissetmek hiç bir yere , kimseye. ne acýdýr yitiklik..
Özlemek, biraz memleketim demek.. Biraz da sitem.. gelmeyen limanlara. özleyen bir mezarýn bekleyiþine sýrt dönmek, en az sevdamýn bana..
O kadar çok özledimler var ki içimde, et parçasý kalbim bir alev.
Özlemek... Vardýðýmda, o limanlara, içimde derin boþluðun gerçeði, dayanýlmaz kederin yýkýmý omuzlarýmda.. tesellilerimle avunamadýðýmda.. Bazen kavuþmakta gurbet demek..
Diyorum ki ben sana,
Seni çok özledim. Anlasana
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertyalnizlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.