Analamıyorum Okuduğum Duaların Dilini

Gece yarýsýný benden sen geçe
þiirler yazýyorum yine sana perilerin önünde
biri diyor dur yazma, öbürü diyor devam
Seninle ben iki mevsim geçkini
þiir zemherinin avuçlarýna nasýl yazýlýr
söylesene sevgili, güneþ nasýl ýsýtýr beni?
Yoksun yanýmda çok aðladým olmayýþýna
ama, hiç küskünlüðüm olmadý sana
bir de þarkýmýz çalmasa
dar gelmeyecek bu kentin sokaklarý.
Portakal, limon bahçeleri yok artýk
yerine gökdelenler diktiler
nisan da bahar kokmuyor artýk buralar
çiçeklerin yerine zakkum ektiler
Ýki bin yýlýna milenyum dediler
özentiden dilimizin içine ettiler!
Dur biraz daha bitmedi þikayetim
kafiye bulamýyorum yazdýklarýma
oysa güzel olsun istiyordum her þey
sen olmayýnca olmuyor iþte
yolunda gitmiyor hiçbir þey!
Uykusuzluðumun gözü açýk yine geceye
dualar gönderiyorum yüce Rabbime
kavuþtursun diye bizi birbirimize
bilmesem de ettiðim dualarýn dilini
sanýrým anlýyordur yaratan Rabbim beni.
Yalnýzlýk annesini kaybetmiþ çocuk gibi
aðlýyor kimsesizliðime
zemheri tüm ihtiþamýný giyinmiþ
dokunuyor tenime!
Diyorlar ki
her yürek sevgisi ile avunur
kýþ mevsimi bedenimi yakýyor
üstelik yaðmur kurumuþ buralarda
umut dipsiz kuyulardan varlýðýma sesleniyor
ben yine yazmalardayým sana
þiirlerim de kafiye olmasa da
avutuyorum þimdilerde kendimi
vuslata kavuþmalara…

Hafize Hanaylý. 18 / 2 / 2011. Ýstanbul.

Sosyal Medyada Paylaşın: