Alfabem Bozuldu Adını Silince...

Ölünce
bir daha yaþama hakký verilmiyor hiçbir canlýya
odamýn duvarlarýna acýlara meftun içimi boþaltýyorum
asi yanlarýmla
hayata gelmeme sebep atalarýma rahmet okuyorum
seviyorum seni karþýlýk vermesen de
feri kayýp gözlerimle yolunu bekliyorum
yüreðimin broþürlerinde saklýyorum seni yine bu gece
yitirmekten korktuðum sen için
dualar gönderiyorum Rabbime
belki sesimi duyar diye…

Alfabem bozuldu çýkarýnca adýnýn harflerini
þiirlerim öksüz kaldý
kalemimden kan damlýyor sýzým, sýzým yüreðime
hayatla savaþacak kadar umudum kalmadý can yeleðimde
bir damla su arýyorum yangýnlara
havada bulut yok
yaþanmýþlar üzerinde
yaþanacak yerler inþa ediyorum
kanamasýz, ayrýlýksýz, bekleyiþsiz…

Garip bakýyorlar yüzüme
bir anlam veremiyorum
Yüzüme asmadým oysa
içimde sakladým duygularýmý
acýlarýma bir tebessüm istiyorum
kýsa manalý vazgeçilmez…

Öylesine gelmemiþim oysa dünyaya
öyle ise neden acýlar pelesenk olmuþ yüreðime
nerede benim kýsmetime ayrýlmýþ bir çift göz
neden her gece sabahý tekliðimle karþýlýyorum
yaþam bedel ödemek mi hayata?


Annem gidince unuttum en sesli gülüþlerimi
Bedenim hüzünle sürdürdüðüm hayatýn dar sokaðýnda
Sen nerdesin sevdiðim nerelerdesin
seni de mi vurdu acýlar
özge aþklar düþünce yüreðine?

10 / 2 / 2011. Ýst

Sosyal Medyada Paylaşın: