MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
 
Kutsal Yolculuk Sonrası
Devrim Dokdere

Kutsal Yolculuk Sonrası



Ýlk on yedi yaþýnda,
Attým kendimi yollara.
En heycan verici günleri
Yaþadým istanbulun sihrinde.

Param yoktu,düþüm dýþýnda
Ben yinede memnundum,
Hafif bir gülümsemeyle
Baktýðýmda denizin güzelliðine.



Beni sýmsýký saran umuttu,
Yerine getirilmesi gereken ibadetti,
Yürü,dedi,en ileriye,
Gördüðün ilk aydýnlýða doðru!

Orada yeni bir dünya var,
Ayak bastýðýnda topraðýna,
Seni mutlu edecek her þey orada,
Ölümsüz ve acýsýz bir ülke.

Günlerce,aylarca
Durmaksýzýn yürüdüm,
Mutlak görecektim o ýþýðý,
Aradýðýmda oydu zaten.

Önüme dikildi uçurumlar,
Daha ileriye gidemezdim,
Cambazlaþmak istedim
Atlayarak iple,olmadý.

Beni bekleyen yer karþýmdaydý,
Ormanlýklardan korkmadan geçtim,
Yaþayan kuþlarý gördügümde
Mutlu ve sevinçliydim.

Artýk hic bir engel kalmamýþtý
-ki deniz dikildi koca gövdesiyle,
Adým atsam boðulacaðým,
Üstelik çok az yolum varken.

Anladým ki ulaþamayacaktým,
Tepemde mavi gökyüzü
Karþýmda kardeþi deniz,
Geri dönmek istedim olmadý.



Yirmi dört yýllýk bekarlýðým,
Kaza kurþunuyla
Vuruldu ormanda
Sýska bir kadýna,
Ýþte orada anladým
Umut fazlada uzaðýmda degilmiþ…


Devrim DOKDERE
Sosyal Medyada Paylaşın:


Devrim Dokdere Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri

ÖZGÜR TUTSAK Hasankeyf Üzerine KOBANÊ ÇINARIN GÖLGESİNDE Yaprağı avuçlayan rüzgâr Ülkemdeki Çocuklar ÖZLEM İÇİN YAZILMIŞ SON ŞİİR İSTANBUL'DA YAŞAYAN SOKAK ÇOCUKLARI VE ONLARIN TÜRKÜLERİ‏ BİZİM ÇOCUKLAR AĞAÇ GİBİ..