ADINI EYLÜL KOYDUM

Yalnýzlýðýnýn ardýna gizlenmiþti gözlerin
Biraz ürkek ve bir o kadar güzel
adýný eylül koymuþtum aþkýn
hüzündü eylül
vuslattý,adýydý imkansýz sevdalarýn
bir akþam üstü maviliðinde
hayatýmda iz býrakan
adýmlarýnda tanýdým gözlerini
yaðmurdan biriken sulara
yansýyan aksindi beklediðim
geldin...
geçtiðin yollara dökülüyordu
ismine yazdýðým þarkýlarýn notalarý
yaðmur yaðýyordu
ýslatýyordu bu kenti
ve sen
gözleri imkansýz sevgili
ýslanan gözlerinle gidiyordun
ardýnda bir fon mavi
adýný eylül koymuþtum aþkýn
sen bilmiyordun.

hergün ayný yolda aydýnlanýyordu gün
hergün büyüyordun içimde sen
gelmek istedim sana
uzatmak ellerimi
tut!
býrakma demek
güneþlerimi ver,benimle gel demek
hergün ayný yolda seninle aydýnlanýyordu gün
ve birgün...

yaðmur yaðýyordu
ýslatýyordu bu kenti
ve sen
ýslanan gözlerinle gidiyordun
ardýnda bir fon mavi

yaðmur sularýna yansýyan aksin siliniyordu
aþk büyüyordu
ve çok acýyordu hayatým
ellerim üþüyordu
sensizliðimle yaþadýðým senimi alýyorlardý ellerimden
aþk gidiyordu.

sen geldin
ürkekti gözlerin ve ýslak
konuþmadýk
yaðmur damlalarý taþýdý sözlerimizi
yaðmurlu birgündü
güz yalnýzlýðý ellerime verdi
gözlerimdeyken gözlerin
yol bitti
sen gittin...

ben EYLÜL koydum aþkýn adýný
ismini aþk koydum...
imkansýzlýðýn bahçesinde sana sakladýðým
hayallerim vardý.
o gün bu kente yaðmur yaðdý
sen gittin...
þimdi ben
yaðmur koydum aþkýn adýný.





Sosyal Medyada Paylaşın: