Korku adına cellâdımsan eğer

Hiç korkmadým ki senden
Bu, maðrur bir isyanýn kozuydu sadece
Gölgesini örtmüþ zengin bir gelin gibi
Ben Âdemden beri konuþuyorum kendi dilimce

Geride, bakmayý unuttuðum bir gökyüzü
Çarpýþtýðý günlerden kalma çocuklarla firavunun
Ve bilmem kaç yokluðun egemenliðinde
Ben bozdum büyüsünü
Korku denen o soysuzluðun

Öyle bakma gözlerime
Aþk akarken içlerinden
Baþ kaldýrsýn diyorum; tüm benliðin kalp atýþlarýna
Ve artýk
Ýsa öncesi, Ýsa sonrasý diye bir þey
Olmasýn istiyorum

Gelirken hayat gibiyim demiþtim
Hatýrlar mýsýn?
Saðýmdan solumdan düzeltilmeden yaþanmam..
Bakýþým kalbine dokunmadan gittiðimde ise
Kimse kalmasýn,
Ben gidersem kimse kalmasýn demiþtim

Ben geçtim gittim; daðlardan ve aðlamadan
Bakýþýn bile ýsýtamadýðý kusursuz korkulardan
Havva’nýn baðrýný yakan ayrýlýk acýsý gibi
Zulmün eteðinde uyandým hep, uykulardan

Deðil; Zinhar bu korku deðil..
Yaþama hakký güçlüden yanadýr..
Zahir; O yüzden mutluluk
Paranýn diðer yüzünde kazýlýdýr..

Ancak sadece köleysen,
Özgürlük baðýþlanabilir demiþlerdi..
Ýçinde kâr olunca kimse doðruyu söylemez
Geçer zulüm ile bir “girdap-sözcük” demiþlerdi

Demem odur ki;
Þarjöründe kaç kelime varsa aþk adýna
Hepsini sürmelisin namluya bence
Ve yahut
Korku adýna cellâdýmsan eðer
Baþýný okþamalýsýn kurbanýn, vurmadan önce…

Metin BEKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: