Ece AYHAN’a ,
Geliyor bak
Ellerinde yine o zambaklar
Dilinde atmaca bakýþlarý
Sözlerinde çocuk þarkýlarý belki de ölü
Yýldýz çakýyor yüreðine göðsünde bir gökyüzü yaþatýyor adýyla
Bir þiir yazýyor tekrar yinelenmemiþ
Ters köþe
belki sýyýrýr buluruz
Elbet çözdük çözmüþ bulunduk
Ve merdivenleri saydýk bir bir senin için
Kim ne derse bir düzgü alýr kara
yol bulduk
Sen ki çok eski adýylasýn
Sen ki sivil
Sen ki mor külhani
Yýrtýk göklü bir uçurtma daha
Uçururken gördük
Seni ve çocuklara el sallarken
Hiç kimseyi bu kadar yaþatamam ben
Kahýr gibi bir anýt meçhul
Ölüm þarkýlarý bestelendi
Ve karaþýnlýkta hüküm tanýmadýk
Ellerin ve zambaklarýn oldu ya da zakkumlarýn
Beslediðin o bitmeyen ilencin
Þimdi rýhtýmda bacaklarýn uzar
Ýki deli çocuk gibi peþin
Devlet bir yarým aydýnlýk
Yok oluþ iktidar kavramýnda
Apaþ paþa þapa oturmadý mý abi ?
Ya çivit sokaklar aðlamadý mý þimdi ?
Aðlayýþým geçen sokak duvarlarý
Ve insanlarýyla tarih
belki sarýþýn yazar vakanüvis
Þimdi sevdiðim kuzey ormanlarýnda
Çöl seraplarý belirir
Þiirsizim
Bakýþsýz kedilerim kaçýyor uykularýmda
Kara
*** Düzayak katranlardan çýkmýþtýr . Sivil.
Ýçlenir aþka karaþýn.
MAÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.