Yalnızlık Baladları

en az gözlerin kadar derin
siperlerim var benim
korkarým çýkamam içinden
ölsem ölünmez bir harp bu
dönsem dönülmez bilirim

mayýn tarlalarým var
henüz kimsenin girmeye cesaret edemediði
tel örgülerim var
geçemezsin
incitir kalbini

duvarlarým var
aþamazsýn

kapalý tüm kapýlarým
evde yokum
giremezsin

denizsiz gemilerim
güneþsiz bir gökyüzüm var
rüzgarým yok
rotam yok...

sakýn gelme
kýskanýr yalnýzlýðým
olmayan denizlerimde
dinmeyen fýrtýnalarým yutar beni
boðulur
ölürüm

göresi olmayan gözlerim
duyasý olmayan kulaklarým var üstelik
daima yorgun bedenim...
bir de atmaya meyilsiz þu kalbim

çalýþma var
bana giden tüm yollarda
kimsesizim
sessizim

aðzý var dili yok biriyim ben
sakýn gelme diyorum
sevme beni
kýskanýr yalnýzlýðým
sessizliðimde boðulur
ölürsün


þubat / iki bin on

Sosyal Medyada Paylaşın: