karanlığa açılan benliğim

bazen sokaklara çýkardým kendimden habersiz
dolanýrdým öylece bir baþkan diðerine
gece lambalarý karanlýðý "ok" misali orta yerinden
bölerdi "ikiye"

Hafiften bir rüzgar baþlardý o vakitlerde
ve ardýndan soðuklar tünerdi.
günahlarým bir bir savrulurdu rðzgarda
kimi alýr baþýný giderdi, kimide gelip yapýþýrdý yakama
aðýtlar yakardým bilip bilmeden.

karanlýklar duvar olurdu bu vakitlerde
bazen takýlýr bir taþ parçasýna düþerdim yere
piþmanlýk üstüme üstüme gelirdi

kimseler olmazdý etrafýmda
...baþýmý yerden kaldýrýr ,göz gezdirirdim az ötede
bir aðacýn her gece öldüme koþtuðunu görürdüm
kalkardým yavaþtan ,üzerimden boþalan
çamurlarýn borcunu ödercesine yavaþça ...
ve dönerdim her þeyden sonra eve ,
yanlýzlýðýmý "tenekeleyip"elimde sürükleye sürükleye
arkama dönmeden kendimi kendimden almadan
Sosyal Medyada Paylaşın: