Bugün 17 Aðustos, Düþündürdü beni. Yürek Marmara’ya, Aldý baþýný gitti. Bulutlar parçalý, Siyahtý gökyüzü. Hala içimden, Çýkmadý acýlarýn izi. Sekiz yýl önceydi, Yaþlý bir amcaydý, Evi yýkýlmýþtý, Gözlerinden yaþ, Kucaðýnda ki üç ekmeði, Islatýyordu ... Ýki oðlunu kaybetmiþti. Suçlusu kimdi ... Ve hani, Yuvayý yýkanlar, Yapýdan çalanlar, Sevdalarý susturanlar. Hala kayýp aranýyor. Gidenler var ya, Yürekte yaþýyor, Hep hatýrlanýyor, Resimlerde kalýyor Gülen yüzleri, Geri gelmiyor, Gülecek yüzleri ...
Marmara depreminde kaybettiðimiz canlarý anmak üzere yazdým ruhlarý þad olsun unutmadýk unutmayacaðýz la iþler olmuyor o günden bu güne ne yapýldý acaba yorum sizin saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.