Ah keþke ne olsaydý, biz olaydýk makberde;
Demedikçe insanlýk, büyük kýyamet kopmaz.
Belli deðil saati böyle geldi haber’de;
Çökmedikçe karanlýk, büyük kýyamet kopmaz.
Kopmaz büyük kýyamet iyiler var oldukça,
Nur ile feyiz ile zikir kalbe doldukça,
Kýskanç þeytaný lâin saçlarýný yoldukça;
Daha dünya seyranlýk, büyük kýyamet kopmaz.
Kurana bir cemaat eðer ederse hizmet,
Sema’yý doldurursa ezan, sala ve kamet;
Bu fani dünya için çok büyük bir azimet;
Uyandýrýr hayranlýk, büyük kýyamet kopmaz.
Rýza-i bari için olursa cümle amel,
Menfaat deðil! Ýhlâs, doldurulursa temel,
Sevgi, saygý, hürmetle yoðrulur ise emel;
Giysin herkes bayramlýk, büyük kýyamet kopmaz.
Onun günü, saati, yüce Rabbin indinde,
Her satýr, her bir cümle, hece Rabbin indinde,
Gündüzün oluþmasý, gece Rabbin indinde;
Dilemezse sultanlýk büyük kýyamet kopmaz.
Bugünü bu ölçüde, eyleyelim tefekkür,
Yaþýyorsak; sebebe, söyleyelim; teþekkür,
Hayatýmýz hep olsun, nimetleri tezekkür;
Varsa, derde dermanlýk, büyük kýyamet kopmaz…
Salih Yýldýz…21.03.2011
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.