aþk yetinmekmiþ derlerdi
inanmazdým
seven yürek yetinmeyi bilmez sanýrdým
gözlerine bakarken hep daha fazlasýný isterdim
sözlerinle yetinmeyip ellerini isterdim
ayný yollarý adýmlamak yetmezdi
yüreðine sahip olmak isterdim
gül cemalini görmediðim zamanlara hayýflanýp
her an yanýmda ol isterdim
senden ayrý nefes almak zor gelirdi
nefesime ortak ol isterdim
çok sonra öðrendim bende
aþkýn yetinmek olduðunu
sanki ben çöl ortasýndayým
sende bir vahasýn
rüya mýsýn yoksa gerçek mi?
bilmiyorum ama hayatýmdasýn
kana kana yudumlamak vardý gözlerini
ama öðrenince yetinmeyi
damla damla alýyorum yüreðime gözlerini
kurduðun cümleler yetmezdi bana
þimdi dilinden çýkan her harf kýymetli
adýmlarýmýz düþünce ayný yola
uzadýkça uzasýn yollar derdim
þimdi yolun bittiði yerde
buna da þükür demeyi öðrendim
göz göze geldiðimizde zaman dursun derken
þimdi bir anlýk kaçamak bakýþlarla yetiniyorum
olsun diyorum olsun
yüreðin benim olmasa da
benim yüreðimde sadece sen varsýn
hem yetinmeyi biliyorum artýk
Yol Arkadaþým iyi ki varsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.