Söyle üstat Sonsuz bir okul mu hayat Öðren öðren Bitmiyor…
Acýlar büyütüyor…
Anlýk mutluluklar Nefes alanlarý…
Soluklan ve Devam et…
Týkandýðýnda, korkma, Umutlar el verecek!
Kendini buluþ mu hayat Sonlara gelindiðinde, Kendini unutuþ mu, Hala bilemedim, Sormam lazým anneme, Biliyordur belki, Son zamanlarda ölümden Daha fazla söz ettiðine göre…
“Ben” diyoruz ya hep, Hani sanýyoruz Ya da istiyoruz ki Dünya sýrf bize dönecek; Hani sanýyoruz ki, Varlýðýmýzla onurlandýrýyoruz Dünyayý…
Onurlandýrýyoruz elbet, Kuþku bile götürmez Ama…
Herkes bir ayrý “ben”! ..
Elbet herkes özel, Elbet herkesin var oluþunun bir onuru var Ama, Var mýdýr farkýmýz bir kum tanesinden Ya da yüz binlerce karýncadan birinden Söylesene üstat, Evrene þöyle bir yukarýdan bak! ...
Gülgün Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasukukla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.