BİR ÇOK YÜZLÜ SEVİŞMELER:

Unut beni;
bayat bir küfür gibi, maðlup bir zamanýn sarhoþluðunda...

Unut beni;
kirli bir peçete gibi atýldýðým yerde...



I


Herkes derin bir siper kazardý korunaksýz yalnýzlýðýna
karanlýðýn hýrsýza suç ortaklýðý yaptýðý vakitlerde
herkes, acýtan maðlubiyetinin hýncýný kambur yalnýzlýðýndan alýrdý...


II

Ömrümün en uzun geceleri,
sensiz geçirdiðim gecelerdi...

Sensizlikten daha soðuk bir Ankara akþamý-
nereye baksam buruþuk anýlara,
nereye baðýrsam sesinin ayazýna çarpýyorum
ve nereye gitsem çýkmaz sokaklarým.

Neresinden dönülürse kardýr aþkýn, diyorum.
ellerim soðuk fotoðraflarda üþüyor-
yüreðim kopuk ayrýlýklarda..
benimle büyürken en çok sevdiðim yaralarým,
her þeyin kiri bulaþtý tenime...

Kaçtýðým uzaklýklardan utanarak,
günün ilk ýþýklarý bölerken karanlýðýmý,
sokaða çýkýp-
yaþýyor taklidi yaparak dolaþýyorum...

Ve insanlar, piç bir bebek gibi atýlmýþ,
cami avlularýnda ve çöp konteynerlerde
kaybolmuþ aþklarýný arýyorlar...

III


Hayat silinirken gözlerinden
kitaplarýn karlara saplanmýþ
ve upuzun saçýlmýþ ortalýk yere..
solmuþ çiçeklerin daraðacýnda;
sana namlular kalýyor,
bana,
çatlamýþ dudaklarýmda kanayan sözcükler...

Hiç bir karanlýðýn kapatamadýðý çok þeye tanýk gözlerin...
ve iki elin yakasýnda kalmýþ,
aðýz dolusu sustuðun yerlerinden kanayan hayatýn..

Gök/yüzün dar, dualarýn yarým kaldý;
Avustralya kýyýlarýnda, hayal kýrýklýðý yaþayýp,
kendilerini dev dalgalara vurup-
intihar eden kuþlar gibi!

III

Þimdi, hangi estetik cerrahta unuttun öteki yüzünü?..
hangi kucakta, bedeli ödenmemiþ
ve henüz harcanmamýþ düþlerini!

Ritmine ayak uyduramadýðýmýz hayatta,
hep detone olan yaralarýmýz, hasarlý sevgilerde...
ve yanarak söylediðimiz ezgilerimiz,
asla umutlarýn büyümediði varoþlarda...

Ve eski bir aþk getirene, yeni bir aþk kampanyalarýnda
herkes birbirinin yüzüne tükürürken defolu aþklarýný;

Varsýn, herkes derin bir siper kazsýn korunaksýz yalnýzlýðýna
karanlýðýn hýrsýza suç ortaklýðý yaptýðý vakitlerde;

Herkes acýtan maðlubiyetinin hýncýný, varsýn kambur yalnýzlýðýndan alsýn!


(Birdal ERDOÐMUÞ/2004)


NOT/ Bizi bir araya getiren ve tanýþmamýza köprü olan, tekrar yayýnladýðým bu þiiri, aþk okulunda masumiyeti örselenmiþ ama hayatýn sahnesinde hep kendini oynamayý becermiþ ve yaþamýn çýðlýklarýnda beni hiç býrakmayan, çok baþarýlý tiyatrocu arkadaþým Ebru’ya sevgilerimle.../


Sosyal Medyada Paylaşın: