Yalnýzlýk suya düþen gölgelerde kanatsýz Bulutlar göðe aðar hem pusatsýz hem atsýz Zaman geçip giderken öksüz bir sandal olur Hâlini dilsiz söyler gösteriþsiz sanatsýz.
Issýzlýðýn türküsü koynuna alýr bizi Sükunet anlarýndan kýrýk bir kürek kalýr Yalnýzlýk öyle bir hâl sinede kalýr izi Herkes çekilir gider yaralý yürek kalýr.
Mevsim yaz olsa bile üþür yalnýz bir sandal Hüznünü söyleyemez bulup hâlden anlayan Belki biraz duyumsar yapraðý olmayan dal Harfleri dilsiz saðýr eder yalnýzdaki hâl.
Su ürkek bir ceylanýn gözlerindeki hüzün Yalnýzlýk özetidir bitmeyen türkümüzün Okumaya mecal yok bu türküyü kimsede Nokta konmayan sözü hüzünlü öykümüzün. Ankara,20.03.2011 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.