17 Aðustos 1999 yýlýný yakinen yaþayan biri olarak
kaleme alýnmýþtýr
ZELZELE
Afetlerden bir afet,
Sanki dünya ufalmýþ,
Küçük bir beþik gibi,
Büyük sallantýlarla baþlar.
Yýkýlýr beton yýðýnlarý,
Ve üst üste dizilmiþ taþlar.
Yerle bir olmuþ sanki,
Gökdelenlerin katlarý.
Zelzele
Uykunun en koyusunda,
Mahmur gözler açýlýr.
Korku ve þaþkýnlýk içinde,
Ne yapacaklarýný þaþýrýr insanlar.
Uzanmýþ yataðýnda,
Gözler karanlýða takýlýr,
Ümitsiz bir biçimde,
Tutacak bir dal arar.
Zelzele
Saat durmuþtur artýk.
O kýsacýk zamanda.
Neler geçer aklýndan,
Sýralamak mümkün mü?
Ölüm gelir ilk önce,
Eðer yaþýyorsan hala.
Salavat,Tekbir getirebiliyorsan,
Veya dua edebiliyorsan,
Ne mutlu sana.
Zelzele
Sonra gelir aklýna,
Evlad-ý ýyal,
Kalkarsýn yataðýndan,
Hayal meyal.
Alýrsýn çocuklarýný,
Önüne,kucaðýna.
Kaçmaya çalýþýrsýn
Zelzeleden ,
Velveleden,
Hengameden.
Zelzele
Ey gurur abidesi insan.
Gördün mü? Rabb’imin azametini,
Azametin içindeki sýrrý,
Sýrrýn özündeki rahmetini.
‘Ol’ deyince,nelerin olacaðýný.
Koca koca apartmanlarýn,
Bloklarýn,iþ hanlarýnýn,
Adeta secdeye kapandýðýný,
Binalarýn secde ediþini gördün mü?
Birde rükuya eðilenleri,
Ya kaldýrýmlarýn adeta ellerini kaldýrarak,
Dua ediþlerini gördün mü?
Zelzele
Ýmtihan çeþitlerinden,
Sure-i Bakara’da geçen
155. ayetin mucizelerini.
45 saniye içinde nasýl gerçekleþti
Gördün mü?
Korku
Öyle bir korku ki
Milyarlar saydýðýmýz evlerimizi,
Milyonlar verdiðimiz eþyalarýmýzý,
Canýmýz kadar sevdiðimiz,
Evlatlarýmýzýn,mallarýmýzýn,
Elimizden çýkýp,
Nasýl sýfýrý tükettiðimizi
Gördün mü?
Zelzele
Ey insan
Rabb’imin kudretini gördün,
Aynel yakýn,ilmel yakýn,hakkal yakýn gibi.
Ölenlerin zaten kýyameti koptu.
Yaþayanlar ise gördü kýyametin küçüðünü.
Rabb’imin gücüne,kuvvetine,kudretine,
Þerik yoktu.
Her nefsin ölümü tadacaðýný,
Ecelin nasýl,Ne zaman,
Saat kaçta gelebileceðini,
Anladýysan þayet.
Ýbret al,
Secdeye kapan,
Yaradan’a dua et.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.