d ö n ü ş

dönersen
beni nerede bulacaðýný biliyorsun
ben hep buralarda
hani
yolup attýðýn gövdenin sol yamacýnda
sonra bucak bucak kaçtýðýn
yalnýzlýðýnýn üþüten ýssýzlýðýnda
ve yüzünü döndürüp kulak ardý ettiðin
fikrinin ocaðýnda


sanýyorsun ki
acýlarýn kabuk baðladý
ve çekildin kabuðuna
oysa çok geç
gizli düþlerin perdesi yýrtýldý
düþünün ayak izlerini silemezsin düþümden
her patlayan fýrtýnada göklere savrulan sen
sonrasýnda yaðmurla topraða dökülen benim


ýstýrabýn taþýp çanaðýndan
geçerken iz býrakmýþ silemezsin yanaðýndan
þimdi
ister kapat gözlerini
istersen gülümseyerek bak
durur gözbebeklerinde suskun
acý bir feryat


umutla nakþettiðin çeyizlik oyalarýný
o mesut günlere neþredemeden
iþledin içine suskunluðu düðüm düðüm
artýk bitti deðil mi
düþlerinin sabahýnda ki o kanlý düðün
þimdi yorgun
durgun
en çok da kýrgýn
mahcûp bir tebessümle gelir
dudaðýmýn yamacýna kurulursun


eðer
döner de beni ararsan
akýntýya kürek çekmeyi býrak
çevir yüzünü bana
bin hislerinin salýna
usulca gönlüne ak

Sosyal Medyada Paylaşın: