ÇANAKKALEDEN BİR BEYİT;

HAVRANLI KOCA SEYÝT


Ben, bu yurdun evlâdý, Havranlý Koca Seyit.
Göðsü inançla çarpan azmin geçilmez eri!
Çanakkale’ye düþtü her ocaktan bir beyit
Tarihe destan oldu, bizler naçiz neferi.

Duydum ki, cümle düþman esriyip esecekmiþ!
Nefesimi, neþterle, boðazdan kesecekmiþ!
Anadolu’ya haçlý(!) mührünü basacakmýþ
Bilmez ki, hesap yanlýþ; sefer, ecel seferi!

Yardakçýsý, yaveri, tayfasýný toplayýp;
Nerden vuracaðýný inceden hesaplayýp
Zýrhýný, zýrhlýsýný heyûlâya bulayýp
Bürüdü ufkumuzu uygar dünyanýn kiri!

Kir dediysem, ateþten! Yüzümüzü yalayan
Kýyametler kopartýp gökleri çalkalayan
Kararan bahtýmýzda manzara ayan beyan
Ölüm kol geziyordu, ardý sýra mahþeri!

Soy aðacý þan dolu her birimiz bir civan
Durduk zulmün önüne; namlumuzda özgüven
Sözde beni dövecek kýrýk diþli kör düven!
Ezilmeyen inancýn dürülür mü defteri?

Her yerde yüzen kale, alev kusan çelik dev!
Devleri düþürmekse bize en büyük ödev
Bu yolda ölüm de var, þehidime kutlu ev
Kalan, korda yürüyüp, ateþlemeli fecri!

Endiþem ölmek deðil, yenilmek ruhuma ar
Ýstilâya yol vermek kaygýsý kalbime dar.
Bu ne soysuz kuþatma! Mermi der ki: “Çare var…
Sür, beni namluya sür… Kýrayým þu zinciri!”

“Esaretten zor deðil, sýrtlamak bir mermiyi”
Deyip, doldurdum topu, gözüm görmez kimseyi
Ýmânýn tabyasýndan vurdum o dev gemiyi
Mutlak zafer düþünün, suya düþtü miðferi!

Baktýlar olmayacak, dayandýlar karadan
Çiðneyip geçecekmiþ sülâlemi sýradan!
Ben ki, sýðmam kabýma, hýþmým keskin boradan!
O ruhsuz canavarýn keser mi hiç neþteri!

Nefsini hýrs bürümüþ sürü sürü yabani
Geldiler bu meydana gör ki, nasýl medeni!
Mertlikte eli kanlý; insanlýkta hayvani
Hakk’a gönül vermeyen ne bilsin ki beþeri!

Gelsinler! Hele bir yol, yamacýma gelsinler!
Mustafa Kemalimi, Mehmedini görsünler!
Belâya çatmak neymiþ, muradýna ersinler!
Kazdýðý toprak yutar, mezar olur siperi!

Cengimiz çok þenlikli þaþakaldý ecnebi!
Bu bir ölüm oyunu biz baþrolün talibi!
Siperden siperlere düðüne gider gibi!
Birim þehit düþerken fýrlýyordu diðeri.

Ölüm kalým harbinde gör Türk’ün nüansýný
Gör kýnalý kuzunun ecelle son dansýný!
Meçhûle hallaç attýk ulusun kör þansýný
Yelime selâm durdu, özgürlüðün seheri.

Bu savaþta nâmerde mertçe verip yanýtý
Diktik tarih böðrüne, Çanakkale Anýtý.
Bu eller Türk Elidir! Dost düþmana kanýtý;
Yatar kara baðrýnda, ölümsüz muzafferi!

Sözün özü; Ey Türkoðlu Türk!

Yýl bin dokuz yüz on beþ unutma o dönemi
Ve sen sen ol yaþatma Al Bayraða matemi!
Zulme dâim siper al cismin nedir önemi
Sen ki, dünyaya bedel soyun soylu askeri
Soyun artýk gafletten, giy üstüne zaferi.



Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: