her zamanki yerine; sehpanýn üzerine
býraktým gazeteni ve gözlüðünü
kendin kalkarsýn diye kýyamadým
o yüzden kapýný vurmadým
neden sonra irkildim, bir ses duymuþum
ordan bana gülme ’babacýðým’ daha yeni,
öldüðünü unutmuþum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.