Özünde merhamet yok, sözlerine inanmam, Sen baba þefkatiyle saramazsýn Müdür Bey. Kim olsa fark etmiyor, ayný tas ayný hamam, Sen de kýlý kýrk yerden yaramazsýn Müdür Bey.
Masanýn o yüzünden bakýnca bu tarafa, Saygýyý ve sevgiyi kaldýrýyorsun rafa, Kaþlarýný çatarak kin kusarak etrafa, Korkarým ki menzile varamazsýn Müdür Bey.
Makamýnla mazlumun üstüne gittiðinde, Ahýný aldýðýnýn canýna yettiðinde, Rabbimin adaleti tecelli ettiðinde, Kimse baþkasýnda suç aramasýn Müdür Bey.
Hiç kimse baki deðil, senin de hükmün biter, Fazla ileri gitme beter olursun beter, Rýzký yaratan verir, haddini aþma yeter, Hikmetini, sýrrýný soramazsýn Müdür Bey,
Uzaydan mý geldin sen, ne güler ne aðlarsýn? Güçlüsün kuvvetlisin, kükreyince çaðlarsýn, Ýstersen ellerimi kollarýmý baðlarsýn, Kalemime kelepçe vuramazsýn Müdür Bey.
Yükseklerde uçarsýn, Kâf Daðý’nda gözün var, Karþýna çýkýlmýyor, buz gibi bir yüzün var, Seninde Fikret gibi elbette bir güzün var, O makamda ebedi duramazsýn Müdür Bey . Sosyal Medyada Paylaşın:
FikretCENGİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.