Sonsuz Haziran

Sonsuz Haziran

kirpiklerimin açýlýþýnda sabah kuþlarý
varlýðýna serenatlar akar yangýnýmdan
tambur taksim sonrasý bir incelik bu kalkýþma
vaz geçilmezliðine...


yine ayrýlýða yakýþan
lacivert bir haziran yaklaþýyor
dallarýna portakal aðaçlarýnýn
bu vakitler senin gitme vakitlerin
ve sanki piç bir hüznün
hayata esir ediþini izliyor tüm aðaçlar
sana olanýmý...
aðaçlar boðuþuyor toprakla
ayrýlýk temmuza aç aðustos caddelerine
ve ölmeye hazýr hüzzam bir sýkýntý...


yalnýzlýðýmla taksim geçiyorum kalabalýklara
mavi köpüklü ölümüm... bir sen yoksun bu þaþaalý kayboluþta
denizim olmaktan býkýyorsun anlaþýlan
anlaþýlan daðlardaki ince homurtuyla sonsuzlaþýyor haziran...


haziran içimizde
soytarýlýðýmýz bir ölü bir aþka tutsak
bütünüyle bir hayat sonbaharýn özgürlüðüne fit
gözlerimin bacasýndan tüten bu umut
senin sonsuzluðun
ve benim haziranlarýmýn sonsuzluðu...


yarýnla dolu düne korkaðým
samanyolu diye gülüþlerini düþlerken
diþlerini geçirdi gölgeler ansýzýn anýlarýn güneþine
adýmlarýn gidiþleri özledi kentler ötesi bir yalnýzlýða
imlasýz ve çalakalem üþümeyi de öðrendim sonunda
koynumda haziran artýklarýyla yüklü
püf noktamdý seni sensizliðime benzetmek
içimdeki hazirana göçüyorum þimdi...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: