TUT Kİ

Bir minik serçesin,,
Yaðmurun aðýrlýðýna dayanamamýþ kanatlarýn,
Pencereme gelmiþsin,
Açmasam perdemi biter deðil mi umutlarýn,
Her yaðmur damlasý açar kalbinde bir yara,
Yýkýlýp kalýrsýn,
Sarhoþlar gibi bir kenara,
Gel gör ki bunlar gerçek deðil.
Sevgilim!
Ben gönül penceremi açtým,
Aldým seni içeri.
Öfke deðil sevgi saçtým,
Nedense sevdim seni.
Her gün mutluluk býraktým baþucuna.
Ne kapandasýn ne kafeste.
Bugün de senin yarýn da.
Yaðmur yaðýyor çatýmýza,
Ama deðil bir felaket,
Bereket getiriyor bereket.
Þükür kaybolmadýk yeryüzünde.
Sevenimizde var sevmeyenimizde.
Boy boy baþak verdi ekinimiz.
Ýsyanýmýzý fýrsata çevirdi yüreðimiz.
Hiç bir kederi kapýmýzdan boþ çevirmedik,
Hepsine avuç dolusu mutluluk verdik.
Kapýnýn arkasýnda kaldý hasret.
Yaðmurla silindi kin ve nefret.
Ýþte sultaným sevmek ve sevilmek,
Hayata atýlan saðlam bir düðümdür.
Mutlu isen her günün düðündür.
Mutlu olmak böyle bir þey.
Sevgi büyüdükçe büyür aramýzda,
Bizde miras býrakýrýz çocuklarýmýza.
Nasihat ederiz’ sahip çýkýn ha’
Serçem geldik iþte bu yuva bizim.
Haydi gir içeri kalma dýþarýda.
Kapat gözlerini son bir kez,
Mutluluðun resmini çizeyim duvarlarýma.
Neymiþ mutluluk görsün herkes.
Ýþte oldu.
Þimdi gerçekten mutluyum...

18.03.2011
Orhan OYANIK
ÇAN



Sosyal Medyada Paylaşın: