Ayrılık başucumda

Tam hazan bitti bitiyor derken,
Yine yüreðim sarý yapraklar arasýnda,
Savrulup sürükleniyor,
Zemheriyle bahar yarýsýnda kalýyorum.
Ne kadar uðraþsamda olmuyor iþte
Ayrýlýk hep yaný baþýmda nöbet tutuyor
Yokluðun;
Sonu yazýlmamýþ bir baþucu kitabý gibi,
Sayfalar içinde seni arýyor,
Okudukça,
Mutlu sonu sabýrsýzlýkla bekliyorum.
Her gece
Kelimler arasýnda seninle buluþuyor ve
Ýsimsiz romanýmsýn diyorum
Anlýyorum ki
Ben seni yirmi dokuz harfle seviyorum.
Bir umut…
Ya sonrasý?


Yarasa gibi asýyorum kendimi geceye.
Baþ aþaðý olmuþ duygularýmla,
Odaklanýyorum tek noktaya.
Yasaklýyorum günün ilk ýþýklarýný.
Karanlýkla sözlenmiþiz,
Ben ona yar, o bana yaren
Toplayýp gidiyoruz
Dökülen ne varsa aþktan yana,
Býrakmadan arkamýzda bir kýrýntý.

Bahar müjdecileri çoktan unutmuþ buralarý.
Bundandýr yüreðimdeki hazanlar bitmez,
Bundandýr dallarýmda hiç kar eksilmez.
Bana ne güllerle papatyalar,
Kelebeklerle göçmen kuþlardan
Bir yaprak daha çevirirken ömür sayfasýndan,
Anladým ki kaçýþ yok
Ayrýlýk denilen bu aþk acýsýndan…

Gamze YAÐMUR.
Þiirime ses olan saygý deðer can arkadaþým Erbil Efe beye çok teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: