on sekiz mart

Yýl bindokuzyüzonbeþ, onsekizi martýn,
Gökleri sarmýþ bir kýzýl bulut…
Yüz karasý düþmanýn.
Çanakkale olmuþ ejder,
Conk bayýrý bir cehennem,
Top sesleri ile inler!
Binlerce yiðit, binlerce þehit:
Diyor anama þahadet gömleðim yeter.
Devleþiyor ya Allah ya Settar diyerek…
Bunlar onlardý, Fatihin torunlarý!
Çað açýp cað kapatan.
Hücum diyordu baþkomutan Mustafa kemal…
Mehmetçik kaný ile boyadýðý bayraðý elinde,
Her asker kükremiþ aslandý elbet,
Giden dönmüyor du ilelebet!
Toplanmýþ birçok millet,
Haçýný takmýþ sayýsýz uçak,
Yaðmur gibi yaðýyor bombalar.
Karadan, denizden ve havadan,
Gökten uçuyordu gövdeler kollar.
Korkmuyordu Mehmetçik…
Benim iman dolu settim var!
Ezan sesi vecde getiriyor.
Allah, Allah sesleri yükseliyor.
Ýki yüz yetmiþ kiloluk,
Mermiyi yüklenmiþ, seyit ali
Koþturuyor bataryasýna,
Bu mermi düþmaný yerle bir edecek…
Bu vatan bizim düþman elbette gidecek.
Devamlý yurdumun üstünde, ezan sesleri inleyecek
Lort Nelson, Elizabethle Buve,
Koca, koca harp kurvözörleri…
Hiç hesap etmiyorlardý,
Ýman yüklü küçücük Nusreti!
Ejderhalar arasýnda, mayýnlýyordu denizi.
Tophaneli kaptan Yüzbaþý Hakký,
Torpil komutaný Nazmi ve erleri,
Ýnançlýydý heyecanlýydý…
Kimse ne olduðunu anlamadý.
Patladý birer, birer Döþenen mayýnlar,
Sýra, sýra batýyordu koca koca zýrhlýlar.
Düþman kaçýyordu, feryat figan…
Çanakkale geçilmez yanýlmýþýz meðer.
Binlerce þehit kanayan topraðýnda,
Hepsi gül olmuþ Cennet baðýnda.
Esir mi düþer Türk milleti?
Ya þehittir ya gazidir her zaman!


Sosyal Medyada Paylaşın: