Hani iliklerine kadar ýslanýr ya insan, doyasýya... Unut gitsin baskýnlarý, sen oldukça yanýmda..
Bir ayrýlýk sözü’dür gider, kulakta yaygara. Ele güne nisbet olsun diye, Kadýným! Kulaðýný kapa, aðzýný hoþçakallarla çalkala, Nasýl olsa saygýda, kusur aranýr daima...
Zaman öyle bir zaman ki; dinime küfreden müslüman olsa, adamlýðýndan azad edilmezdi kimse...
Yani her önüne gelenin, Her aklýna eseni konuþtuðu bir yerlerdeysek. Yemiþim aþkýn dedikodu hallerini,
Kadýným! Sen yinede okunduðu gibi deðil, Yazýldýðý gibi sev beni...
22 Eylül 2010 // Orhan AK Sosyal Medyada Paylaşın:
ORHAN AK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.